We kennen allemaal wel de -noodoplossingen- bij hyperventilatie.

• hoofd tussen de knieën
• ademen in een zakje

Echter het onderliggende probleem is dan nog niet opgelost.
Vaak is de oorzaak te vinden in een trauma, en is het hyperventileren niet meer dan
een lichamelijke reactie op het schrikken van iets dat op een of andere manier aan
die ervaring doet denken. Dit trauma kan pas gebeurd zijn, maar kan ook jaren en
soms decennia geleden zijn, en word mede daardoor wellicht niet meteen onderkend.

Maar wat is hyperventileren ?

een dreigend gevaar; men schrikt en houdt de adem in (al is het maar voor even). Bij schrik komt adrenaline vrij. Uiteraard leidt net elke schrik en shock vervolgens tot trauma. Maar wel in die situaties waarbij schrik niet goed wordt doorgeademd, en opnieuw schrik volgt. Men houdt de adem in, en er splitsen zich delen van het bewustzijn af. Dit noemt men “dissocieren”.

Sommige mensen noemen het uit je lichaam gaan. Een andere term is uittreding. Zintuiglijke waarnemingen zoals; zien, horen, voelen, ruiken, proeven, maar vooral het denken, staan stil tijdens een -shock moment-. Daardoor kan de normale reactie van vechten of vluchten niet meer plaatsvinden. Aan deze instinctieve reflex kan alleen gehoor worden gegeven wanneer bij schrik doorgeademd wordt.Door het doorademen keert het gedissocieerde bewustzijn terug in het lichaam, en kan het lichaam alsnog reageren op het gevaar. Gebeurt dit niet, dan vindt trauma plaats.

Dader-Slachtoffer Trauma

De dader slaat toe, waarbij de energie van de dader binnenkomt bij het slachtoffer. Als deze niet instaat is om het te filteren, wordt deze energie opgeslagen als eigen energie. Dat kan gaan over woorden die gezegd worden tijdens het trauma of ervaren / overgebrachte emoties.

Als het trauma voltooid is, en het slachtoffer ademt weer goed door, komen de delen van het bewustzijn weer terug. Soms echter niet helemaal, waardoor iemand zich minder goed kan concentreren, of minder contact kan maken met diens emoties.(in dit geval kijken we naar trauma met een dader, maar uiteraard zijn er ook andere type trauma’s, zoals; een (onverwacht) sterfgeval, een auto-ongeluk, en andere ervaringen die een diepe indruk achterlaten van overweldigende emoties).

Iemand gaat bijvoorbeeld hyperventileren als diegene onbewust contact maakt met zijn trauma, door middel van een persoon die lijkt op de dader. Door de houding, uitstraling, stemgebruik of woordkeus die iemand gebruikt. Ook een geur kan iemand doen herinneren aan een bepaalde situatie, of de smaak die men in de mond krijgt, of de gehele sfeer die ergens heerst.

U heeft hier weer met zintuiglijke waarneming te maken, en dat kan een trigger zijn voor een bepaalde herinnering aan een traumatische ervaring, waardoor de ademhaling opnieuw oppervlakkig wordt. Het resultaat hiervan is hyperventileren.

Wat doet u eraan?

Tijdens de sessies wordt teruggegaan naar de kern van het probleem. De client is hierbij in een zeer ontspannen toestand gebracht, en is in staat hetgeen hij of zij meegemaakt heeft opnieuw te beleven, echter zonder het verlies van de controle.

Zij bepalen zelf wat ze aan kunnen, en omdat ze zelf de touwtjes in handen hebben en houden, kan uiting worden gegeven aan de reacties die toen ze nodig waren, uitbleven.

Dit kan middels het slaan of schoppen tegen kussens, schelden, eens flink uithuilen, en erkennen dat het gebeurde onrechtvaardig was.

Begrijpen wat er is gebeurd, acceptatie en redenatie brengt het trauma terug naar de werkelijkheid, en is daarmee niet meer”groter” dan levensecht. En daarom kan men er dus beter mee omgaan, zijn de schrikreactie niet meer buitensporig of zelf fobisch, en is de lichamelijke reactie niet meer zo heftig dat een zware hyperventilatie aanval daarin zijn bron kan vinden.

Leest u ook de brieven eens die wij van onze clienten hebben mogen ontvangen.

Conclusie

Hyperventilatie is een lichamelijke reactie op een psychologisch probleem. Middels hypnose kan men de oorzaak traceren en opnieuw beleven, waar de client volledige controle behoudt over de situatie en zijn of haar zintuigen. Het uiten en verwerken van de daaraan gerelateerde emoties kan een zeer positieve uitwerking hebben, het aantal aanvallen van hyperventilatie verminderen, en de client in staat stellen de resterende afgenomen aanvallen de baas te worden.